jątrzyć — rany zob. rana 1 … Słownik frazeologiczny
jątrzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, jątrzyćrzę, jątrzyćrzy, jątrzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzbudzać niepokój, niezadowolenie; podsycać czyjeś waśnie, urazy; wywoływać ferment; drażnić : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jątrzyć — ndk VIb, jątrzyćtrzę, jątrzyćtrzysz, jątrz, jątrzyćtrzył, jątrzyćtrzony 1. «wywoływać, wzmagać ropienie, wstrzymywać gojenie» Jątrzyć ranę. 2. «wywoływać niezadowolenie, wzburzenie; drażnić, podburzać kogoś, coś» Jątrzyć kogoś swym zachowaniem,… … Słownik języka polskiego
jątrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ranie: nie goić się, ropieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skaleczone miejsce długo się jątrzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o konflikcie, sporze … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rana — 1. Jątrzyć, rozdrapywać rany «wywoływać bolesne wspomnienia, przypominać, poruszać drażliwe sprawy, smutne okoliczności»: Zdaję sobie sprawę, że książeczka ta, jako że jątrzy rany, wielu czytelników rozgniewa. C. Miłosz, Szukanie. Komunizm upadł … Słownik frazeologiczny
gnoić — ndk VIa, gnoję, gnoisz, gnój, gnoił, gnojony 1. «uprawiać ziemię gnojem; nawozić» Gnoić glebę, pole. 2. «powodować gnicie, dopuszczać do gnicia» Gnoić nie wysuszone siano, zboże w stodole. przen. posp. a) «zanieczyszczać, brudzić» Gnoić… … Słownik języka polskiego
jątrzenie — ↨ jątrzenie się n I rzecz. od jątrzyć (się) … Słownik języka polskiego
ognić się — ndk VIa, ogni się, ognił się «o ranie, wrzodzie itp.: być w stanie zapalnym, nie goić się, jątrzyć się» Ogniące się skaleczenie … Słownik języka polskiego
otworzyć — dk VIb, otworzyćrzę, otworzyćrzysz, otwórz, otworzyćrzył (otworzyćwarł), otworzyćrzony a. otwarty otwierać ndk I, otworzyćam, otworzyćasz, otworzyćają, otworzyćaj, otworzyćany 1. «odemknąć coś zamkniętego przez przekręcenie sprężyny zamka,… … Słownik języka polskiego
paskudzić — ndk VIa, paskudzićdzę, paskudzićdzisz, paskudzićudź, paskudzićdził, paskudzićdzony 1. posp. «zostawiać gdzieś brudy, nieczystości, odchody; zanieczyszczać, brudzić» Pies paskudził pod drzwiami. Łobuzy paskudzą na klatce schodowej. 2. pot. «robić… … Słownik języka polskiego
rana — ż IV, CMs. rananie; lm D. ran 1. «uszkodzenie ciała człowieka lub zwierzęcia w jakimś miejscu, polegające na przerwaniu tkanek głębiej leżących lub otwarciu jam ciała» Lekka, powierzchowna, otwarta, śmiertelna rana. Rana cięta, kłuta, tłuczona,… … Słownik języka polskiego
